जंगलात एक भयंकर सिंह राहत होता. तो रोज एखाद्या प्राण्याची शिकार करून त्याला खात असे. त्यामुळे जंगलातले सर्व प्राणी भीतीने जगू लागले होते. कुणीही आनंदाने फिरत नसे, सगळ्यांचं जीवन धोक्यात आलं होतं. सिंहाच्या दहशतीमुळे जंगल एकदम शांत आणि उदास झालं होतं.
एक दिवस जंगलातील सर्व प्राणी एकत्र आले आणि त्यांनी एक सभा घेतली. त्यांना काहीतरी उपाय शोधायचा होता. सिंहाच्या भीतीने कोणीही आवाज करत नव्हतं, पण एक चतुर कोल्हा मात्र गप्प बसला नाही. त्याने सर्व प्राण्यांना धीर दिला आणि सांगितलं की, “मी काहीतरी युक्ती लढवतो. आपण सिंहाला जंगलाबाहेर काढू शकतो.”
दुसऱ्या दिवशी कोल्हा सिंहाच्या जवळ गेला आणि म्हणाला, “महाराज, मी तुमच्यासाठी एक मोठी बातमी घेऊन आलो आहे. जंगलात दुसरा एक सिंह आला आहे आणि तो म्हणतो की, हे जंगल त्याचं आहे. त्याने तुम्हाला आव्हान दिलं आहे.” सिंह रागाने पेटून उठला आणि ओरडला, “कोण आहे तो दुसरा सिंह? मला दाखव.”
कोल्हा त्याला म्हणाला, “चला, मी तुम्हाला त्याच्याकडे घेऊन जातो.” कोल्हा सिंहाला सरळ विहिरीजवळ घेऊन गेला. तिथं पोहोचल्यावर तो म्हणाला, “हा आहे तो सिंह. या विहिरीत पाहा, तो आत आहे.” सिंहाने विहिरीत डोकावून पाहिलं, तर त्याला पाण्यात स्वतःचंच प्रतिबिंब दिसलं.
प्रतिबिंब पाहून सिंहाचा राग आणखी वाढला. त्याला वाटलं की, खरोखरच दुसरा सिंह त्याला आव्हान देतोय. तो गोंधळून गेला आणि विचार न करता जोरात विहिरीत उडी मारली. विहिरीत पडताच तो बुडून गेला आणि त्याचा मृत्यू झाला. जंगलात एकदम शांतता पसरली.
सर्व प्राण्यांना कोल्ह्याची युक्ती खूप आवडली. त्यांनी आनंदात जल्लोष केला आणि कोल्ह्याचं खूप कौतुक केलं. जंगलात पुन्हा आनंद, हसू आणि मोकळेपणा परत आला. लहान प्राणी देखील खेळू लागले, पक्षी गाऊ लागले.
कोल्ह्याने शहाणपणाने आणि संयमाने हा प्रश्न सोडवला होता. त्याने कुणावरही बलप्रयोग न करता, केवळ बुध्दिमत्तेने सिंहाला हरवलं. हे पाहून सर्वांना समजलं की, बळापेक्षा बुद्धी श्रेष्ठ असते.
त्या दिवसानंतर कोल्हा जंगलातील सर्वांचा हिरो झाला. प्राण्यांनी त्याला “चतुर राजा” असं नाव दिलं. आणि जंगलात पुन्हा कधीच भीतीचं सावट पसरलं नाही.
