देशाची गुप्तचर संस्था ‘रॉ’ (RAW) ला एक गोपनीय सिग्नल मिळाला, ज्यात अणुबॉम्बचे कोड (nuclear codes) चोरले गेल्याचे कळले. हे कोड चुकीच्या हातात पडल्यास देशाची सुरक्षा धोक्यात येऊ शकत होती. संदेशाची पुष्टी होताच पंतप्रधानांनी ‘ऑपरेशन ब्लॅक होल’ सक्रिय केले. हे मिशन इतके गोपनीय होते की फक्त तीन लोकांनाच याची माहिती होती. या कार्यासाठी कॅप्टन आदित्यची निवड करण्यात आली, जो विशेष कमांडो दलाचा अनुभवी अधिकारी होता.

आदित्यला सांगण्यात आले की, शत्रू संघटना “काली छाया”ने कोड नेपाळ सीमेच्या जवळील एका गुप्त बंकरमध्ये लपवले आहेत. बंकरचे अचूक स्थान माहिती नव्हते, पण एका सॅटेलाइट चित्रात हालचाल दिसली होती. मिशनची अंतिम मुदत फक्त 6 तास होती, अन्यथा कोड ऑनलाइन ब्लॅक मार्केटमध्ये पोहोचले असते. आदित्यला तीन कमांडो दिले गेले: रितिक (तांत्रिक विशेषज्ञ), जोया (स्नायपर एक्सपर्ट), आणि शेखावत (स्फोटक विशेषज्ञ). चौघांनी रातोरात मिशनची तयारी सुरू केली.

सीमा पार करण्यासाठी त्यांनी हेलिकॉप्टरमधून उडी मारली आणि घनदाट जंगलात उतरले. रात्रीची वेळ होती आणि पाऊस खूप वेगाने पडत होता, ज्यामुळे रस्ता अधिक कठीण झाला होता. पण संघाचे मनोधैर्य मजबूत होते, कारण त्यांना माहीत होते की अपयशाचा अर्थ विनाश असेल. जीपीएस सिग्नल वारंवार बाधित होत होता, ज्यामुळे संवाद साधणे कठीण झाले. आदित्यने जुने नकाशे आणि अनुभवाचा वापर करून दिशा ठरवली.

जंगलातून जाताना संघाला काही संशयास्पद पावलांचे ठसे आढळले, जे बंकरकडे निर्देश करत होते. ठशांनुसार, किमान 10 लोक बंकरच्या सुरक्षेसाठी तैनात होते. अचानक एक स्फोट झाला, ज्यामुळे रितिक जखमी झाला. रस्त्यात लपवलेली एक माईन (mine) ट्रिगर झाली होती. आदित्यने तात्काळ रितिकला मदत केली आणि प्राथमिक उपचार देऊन मिशन सुरू ठेवले.

पुढे जात असताना त्यांना एक लाकडी झोपडी मिळाली, ज्यात एक वृद्ध साधू राहत होता. साधूने सांगितले की, काही आठवड्यांपासून डोंगराच्या दिशेने विचित्र आवाज येत आहेत आणि अनेक लोक बेपत्ता झाले आहेत. संघाने अनुमान लावले की ही झोपडी बंकरजवळ आहे. साधूने त्यांना एक गुप्त मार्ग सांगितला, ज्यातून बंकरच्या मागच्या बाजूला पोहोचता येत होते. आदित्यने त्याचे आभार मानले आणि संघाने सावधगिरीने पुढे जाण्यास सुरुवात केली.

बंकरपर्यंत पोहोचण्यापूर्वी त्यांना तीन सशस्त्र रक्षक (guards) मिळाले. जोयाने अचूक नेम साधत एकापाठोपाठ तिघांना बेशुद्ध केले. त्यांचे कपडे परिधान करून संघाने शत्रूंमध्ये घुसण्याची योजना आखली. या वेशात ते बंकरच्या मुख्य दरवाजापर्यंत पोहोचले. सुरक्षा कॅमेरे आणि सेन्सर्स प्रत्येक कोपऱ्यात लावलेले होते.

रितिकने कॅमेऱ्यांचे फीड हॅक केले आणि त्यांना लूपवर टाकले, जेणेकरून खरी हालचाल रेकॉर्ड होऊ नये. बंकरचा दरवाजा बायोमेट्रिक लॉकने बंद होता. सुदैवाने, त्यांनी एका मृत रक्षकाचे बोट सुरक्षित ठेवले होते, जे लॉक उघडण्यास उपयुक्त ठरले. आत घुसताच त्यांना तीन रस्ते दिसले, एक उजवीकडे, एक डावीकडे आणि एक खाली तळघराकडे. आदित्यने संघाला दोन-दोनच्या गटात विभागले: तो आणि शेखावत खाली गेले, जोया आणि रितिक उजवीकडे.

तळघरात उतरताच अंधार पसरला आणि दाट धूर पसरत होता. शेखावतने गॅस मास्क घालून रस्ता साफ केला. त्यांना एका खोलीत लेझर ग्रिडने वेढलेला स्टीलचा दरवाजा मिळाला. शेखावतने बॉम्ब लावून शांतपणे दरवाजा उघडला. आत एक कम्प्युटर प्रणाली आणि कोड असलेली चिप मिळाली.

दुसरीकडे, जोया आणि रितिकला एक सर्व्हर रूम मिळाली, ज्यात सर्व हालचालींचा रेकॉर्ड होता. त्यांनी त्वरित डेटा डाउनलोड करण्यास सुरुवात केली, जेणेकरून पुरावे मिळू शकतील. अचानक अलार्म वाजला, एका सुरक्षा रक्षकाने त्यांना पाहिले होते. गोळीबार सुरू झाला आणि जोयाने रक्षकाला ठार केले. पण आता संपूर्ण बंकर सतर्क झाला होता.

आदित्यला चिप मिळाली होती, पण आता बाहेर पडणे कठीण होते. प्रत्येक कोपऱ्यात शत्रू जमा झाले होते आणि गोळ्यांचा आवाज घुमू लागला. शेखावतने बंकरमधील दारूगोळा ट्रिगर करण्याचा निर्णय घेतला, जेणेकरून लक्ष विचलित होईल. बॉम्ब लावताच दोघेही वेगाने वरच्या दिशेने धावले. तिकडे, जोया आणि रितिकने मुख्य हॉलमधील दिवे बंद केले आणि धुराचे गोळे सोडले.

बंकरमधून बाहेर पडण्याचा मार्ग एका गुहेतून जात होता, जी बरीच अरुंद होती. संघाने तेथूनच बाहेर पडण्याची योजना आखली, पण रस्ता धोकादायक होता. मागून शत्रू पाठलाग करत होते आणि पुढे दगड पडू लागले होते. आदित्यने मागे राहून शत्रूंना थांबवले आणि उर्वरित संघाला बाहेर पडण्यास सांगितले. शेवटी, सर्वजण सुखरूप बाहेर पडले.

बंकरमध्ये स्फोट झाला आणि संपूर्ण ठिकाण ध्वस्त झाले. संघाने बर्फाच्छादित पर्वतातील एका सुरक्षित ठिकाणी लपून लष्कराच्या हेलिकॉप्टरची वाट पाहिली. रितिकची तब्येत बिघडत होती, पण त्याचा जीव वाचला. चिप सुरक्षित बॉक्समध्ये सील करण्यात आली आणि उपग्रहाद्वारे याची माहिती मुख्यालयाला पाठवण्यात आली. काही तासांनंतर हेलिकॉप्टर आले आणि त्यांना सुरक्षितपणे बाहेर काढण्यात आले.

मुख्यालयात कोड त्वरित डिक्रिप्ट (decrypt) करण्यात आले आणि हेच खरे कोड असल्याची पुष्टी झाली. पंतप्रधानांनी मिशनच्या यशाची पुष्टी केली आणि संघाला “ब्लॅक स्टार गॅलंट्री” (Black Star Gallantry) देऊन सन्मानित करण्याचा आदेश दिला. आदित्य आणि त्याच्या संघाला एक आठवड्यासाठी गोपनीय ठेवण्यात आले, जेणेकरून त्यांची ओळख उघड होऊ नये. मीडियाला सांगण्यात आले की, हे कोड एका सायबर हल्ल्यातून वाचवण्यात आले आहेत. पण खरे नायक तेच चार लोक होते, जे मृत्यूशी झुंज देऊन परतले होते.

पण कथा इथेच संपली नाही. त्याच रात्री आदित्यला एका अज्ञात नंबरवरून कॉल आला. कॉलवर एक गंभीर आवाज बोलला, “तू पहिले दार उघडले आहेस, आता दुसरे उघडेल.” आदित्य काही विचारण्याआधीच कॉल कट झाला. त्याला माहीत होते की खरी लढाई आता सुरू होणार आहे.

काही दिवसांनंतर, RAW च्या सायबर विभागाने शोध लावला की कोड पाठवण्याचे तंत्रज्ञान खूप प्रगत स्तराचे होते. हे तंत्रज्ञान कोणत्याही सामान्य संस्थेचे नसून, एखाद्या आंतरराष्ट्रीय एजन्सीचे असू शकते. संशय अमेरिका आणि रशिया यांच्यातील गुप्तहेरीवर गेला. पण कोणताही ठोस पुरावा नव्हता. आदित्यला दुबईमध्ये एका मिशनसाठी बोलावण्यात आले, जो या कथेचा पुढील अध्याय होता.

यावेळी त्याला एकटे एजंट म्हणून पाठवण्यात आले, कोणत्याही सपोर्ट टीमशिवाय. त्याला एका व्यापाऱ्याच्या रूपात पाठवले, ज्याला शस्त्रास्त्रांची डीलिंग करायची होती. पण खरा उद्देश होता एक रहस्यमय माणूस “रिवन”ला भेटणे, जो ‘ब्लॅक होल’ नेटवर्कचा पुढील दुवा होता. रिवनची ओळख कोणीही पाहिली नव्हती, पण त्याला सर्वकाही माहीत होते. आता आदित्यला एका नवीन जगात पाऊल टाकायचे होते, फसवणूक, लोभ आणि लपलेल्या चेहऱ्यांच्या जगात.

दुबईत पोहोचताच आदित्यला सतत ट्रॅक केले जात होते. त्याने बनावट ओळखीसह एका हॉटेलमध्ये खोली घेतली आणि पाळत ठेवणाऱ्यांपासून वाचण्यासाठी गुप्तचर उपकरणांचा वापर केला. दुसऱ्याच दिवशी त्याला एक कोड केलेला संदेश मिळाला, “ब्लॅक होल जिवंत आहे.” हा त्याच संघटनेचा पुढील टप्पा होता, जी आधी बंकरशी संबंधित होती. मिशन आता आंतरराष्ट्रीय बनले होते.

रिवनला भेटण्यासाठी त्याला एका नाईट क्लबमध्ये जावे लागले, जिथे फक्त आमंत्रण असलेलेच जाऊ शकत होते. तिथे आदित्यने मुखवटा घातलेल्या लोकांमध्ये रिवनला ओळखले. रिवनने त्याला पाहून म्हटले, “तुला वाटते की तू कोड चोरले, पण खरे कोड अजून बाकी आहेत.” आदित्यला समजले की शत्रूची योजना त्याच्या कल्पनेपेक्षा कितीतरी खोल आहे. त्याने काही बोलण्याआधीच क्लबमध्ये स्फोट झाला.

आदित्य वाचला पण रिवन गायब झाला होता. मिशन अपूर्ण होते, पण त्याला आता माहीत झाले होते की ‘ऑपरेशन ब्लॅक होल’ फक्त एक सुरुवात होती. त्याचा सामना आता अशा नेटवर्कशी होता जो सरकारांपेक्षाही मोठा होता. RAW ने त्याला या नेटवर्कच्या मुळापर्यंत पोहोचण्यासाठी अधिकृत केले, जरी त्याला वर्षे लागली तरी. आदित्य तयार होता, आता हे त्याच्या आयुष्याचे मिशन बनले होते.

ऑपरेशन ब्लॅक होलने त्याला नायक बनवले, पण त्याला माहीत होते की खरी लढाई अजून बाकी आहे. देशाची सुरक्षा आता फक्त शस्त्रास्त्रांनी नाही, तर बुद्धी आणि धैर्याने होईल. प्रत्येक कोडमागे एक रहस्य आहे आणि प्रत्येक रहस्यामागे एक धोका. आदित्यने आकाशाकडे पाहिले आणि मनात म्हटले, “आता मी थांबणार नाही.” कारण अंधार जेव्हा गडद होतो, तेव्हाच नवीन सूर्य उगवतो.